วันหนึ่งบนเส้นทางแห่งการเดินทาง

เมื่อคืนที่ผ่านมา พระอาจารย์หยุดพักท่ามกลางทุ่งโล่ง นอนใต้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ลมพัดแรง ทำให้การนอนกลางแจ้งเป็นบททดสอบแห่งความอดทน จิอาปได้ส่งภาพของพระอาจารย์นั่งอยู่กลางทุ่งนา สงบนิ่งราวกับพระพุทธรูป

เช้าวันนี้ มินเถียน ผู้ที่อ้างว่าเป็นบุตรบุญธรรมของพ่อแม่ของพระอาจารย์ มาขอร่วมเดินทางด้วย ตอนตี 3 เขาเข้าไปหาพระอาจารย์ แต่ถูกบ่าวปฏิเสธอย่างเด็ดขาด หลังจากตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติม ผมจึงทราบว่ามินเถียนไม่ได้เป็นนักบวชที่แท้จริง และไม่ได้รักษาศีลอย่างที่เขากล่าว

วันนี้มีพุทธศาสนิกชนจำนวนมากมาถวายสังฆทาน สิ่งที่พิเศษคือมีผู้ศรัทธาชาวต่างชาติรู้จักพระอาจารย์มากขึ้น และเดินทางมาหาท่านด้วยจิตศรัทธา

 

ช่วงเที่ยง พระอาจารย์หยุดพักใต้ร่มของต้นไม้ใหญ่ ซึ่งให้ร่มเงาและความเย็นสบายแก่ทุกคน

ช่วงกลางวัน มีชายคนหนึ่งชื่อเจือง มิน กวน มาพบพวกเรา เขาสวมริบบิ้นสีเหลืองสามแถบแดง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของรัฐบาลเก่าของเวียดนามใต้ เขาเข้ามาพูดคุยกับบ่าวอย่างเปิดเผยและให้เกียรติ การสนทนามุ่งเน้นไปที่เรื่องการเมืองและพระพุทธศาสนา กวนเป็นผู้สนับสนุนระบบการเมืองเก่า แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นผู้ที่รักและศึกษาในพระธรรม เขาต้องการเข้าเฝ้าพระอาจารย์เพื่อถามคำถามบางอย่าง บ่าวตกลง แต่มีเงื่อนไขว่าเขาต้องถอดริบบิ้นนั้นออก เพราะพระอาจารย์ไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับประเด็นทางการเมืองใดๆ

หลังจากนั้น กวนก็ได้พบพระอาจารย์ ท่านได้ตอบคำถามของเขาอย่าง hoan hỷ และช่วยให้เขาเข้าใจธรรมะลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ในช่วงบ่ายของวันสุดท้ายของปี พระอาจารย์เดินอยู่ท่ามกลางพระอาทิตย์ตกที่สวยงาม เป็นภาพที่ทำให้พวกเราผู้ที่อยู่ห่างไกลจากบ้านเกิดรู้สึกเต็มไปด้วยความคิดถึง ทุกวันที่ได้ติดตามรอยเท้าของท่าน ผมรู้สึกสงบมากขึ้น มองทุกสิ่งด้วยใจที่เบิกบานขึ้น ผมรู้สึกโชคดีที่ได้เกิดมาในยุคนี้ และยิ่งโชคดีที่ได้ฟังคำสอนของพระอาจารย์

อีกหนึ่งภาพที่อบอุ่นในวันนี้ - คุณลินห์ พุทธศาสนิกชนชาวเวียดนาม ได้แบ่งปันอาหารบะหมี่ไทยให้กับทีม YouTube ที่ติดตามพระอาจารย์ ความเมตตาของเธอทำให้ทุกคนซาบซึ้ง ขอขอบคุณจากใจสำหรับน้ำใจอันงดงามของเธอ

ก่อนจะจบวัน ผมอยากบันทึกคำสอนของพระอาจารย์จากการสนทนากับกวน เมื่อเขาถามว่าควรทำอย่างไรเพื่อปล่อยวางจากความยึดติด พระอาจารย์กล่าวเพียงว่า:

"หากต้องการปล่อยวาง สิ่งแรกที่ต้องมีคือศรัทธาที่มั่นคง"

บางทีผมอาจจะเริ่มเข้าใจ ว่าการเดินบนเส้นทางนี้ พระอาจารย์ต้องมีศรัทธาอันแน่วแน่ในพระธรรม เช่นเดียวกับบ่าว จิอาป ฮา และทุกคนที่ร่วมเดินทางด้วยกัน หากปราศจากศรัทธาอันมั่นคงแล้ว เราจะเดินต่อบนเส้นทางอันมีความหมายนี้ได้อย่างไร?